رواية جديدة الفصول من السابع عشر للعشرين بقلم ملكة الروايات
الله يسامحك يا فهد جعانه نوم والله
ابراهيم بحنان : معلش ارتاحى شويه على السرير
جميله بتوتر : ابراهيم تعالى نام على السرير
ابراهيم : لأ وبعدين علشان تبقى براحتك
جميله بابتسامه : وأنا مش هبقى على راحتى وأنت جوزى ومش مرتاح
ابراهيم : أن مكنتيش تحلفى بس آه الواحد ضهره اتقضم من النوم على الكنبه يا جميله يا أختى
جميله بضحك : معلش يا حبيبى
ابراهيم : قولت ايه
جميله : معلش
ابراهيم : لأ اللى بعدها
جميله بخجل : تصبح على خير بقى
ابراهيم بسعادة : وأنتى من أهله يا مراتى يا حبيبتى
سليم وصفاء
سليم بيحدفها بالمخده : اتخمدى بقى يا شيخه
صفاء : عاا أنا مالى من الصبح وأنت مش طايقنى ليه
سليم : لا أبدا مش هطيقك ليه هو أنتى عملتى حاجه ده أنتى بريئه وأنا الشرير صح
صفاء بدلع : متجولش على نفسك شرير يا حبيبى
سليم : عارفه لولا الظروف اللى أنتى فيها بس كنت جيت عرفتك آخر الدلع ده ايه
صفاء بضحك : خلاص خلاص نام
على السفرة
حور بتعب : كفايه يا فهد مش هقدر أكمل
فهد بقلق : فى ايه يا حور مش أكلتك
حور: مش قادرة أكل أكتر من كده
الجد : مالك ياحور وشك مصفر ليه
حور : مش عارفه يا جدو بس بطنى وجعانى شويه
فهد : طيب قومى نروح نكشف
حور بتعب : مالوش لازمه حاجه سخنه وهبقى كويسه
فهد : لأ يلا
حور : حبيبى والله هبقى كويسه لو تعبت هقولك
جه الليل والكل نام وحور مش قادرة تنام من التعب
حور پبكاء: فهد فهد
فهد بقلق : فى ايه بتعيطى ليه
حور : مش قادرة حاسه انى ھموت
فهد وهو بيشيلها : طيب يلا نروح المستشفى
حور من تعبها مكانتش قادرة تتكلم
الجد بقلق : فى ايه يا بنى
فهد : حور تعبانه ورايحين المستشفى ابقى تعالى يا جدى
قدام أوضه فى المستشفى كان الكل موجود وقلقان فالجد صحى الكل والدكتور جوة
سعاد : ماخافوش يا جماعه يمكن حبله
فهد : مش عاوز حاجه أهم حاجه هى
الجد : استهدى بالله يابنى
فهد : خير يا دكتور مراتى مالها
الدكتور بقلق : لازم عمليه حالتها خطېرة
فهد : ليه هى مالها
الدكتور : فشل كلوى غير أنها عايشه بكليه واحده ولازم نشيل الكليه دى
فهد : طيب شيلها طالما فشل كلوي
الدكتور : مش هينفع محتاجين متبرع لأن هى تقريبا متبرعه لحد بكليتها اليمين فاحنا عاوزين حد يتبرع لها بالشمال
فهد بدون تردد : أنا هتبرع لها
الدكتور : حضرتك الموضوع مش سلق بيض لازم تحاليل
فهد : عارف وأنا جاى معاك يلا
الجد : أنت بتقول ايه لأ طبعا
فهد : هو ايه اللى لأ
الجد : مش هتتبرع أنت أكيد فى حد تانى
فهد بزعيق : مراتى بټموت جوة مش هستنى حد تانى هتبرع لها وأنا وخلاص اتفضل يا دكتور
عملوا التحاليل وطلعوا ينفع يتبرع لها ودخلوا العمليات وقعدوا ساعتين
الجد : أحفادى يابنى
الدكتور: متقلقش الحمد لله العمليه نجحت هما فى أوضه واحده وهيفوقوا كمان كام ساعه بس
الجد : متشكرين الحمد لله
حور بتعب : فهد
فهد وهو يسند جبينهم على بعض : ألف سلامه عليكى يا حبيبتى
حور : تعبانه أوى يا فهدى مش قادرة
فهد : هشش انشالا أنا وأنتى لأ
حور بسرعه : بعد الشړ عليك متقولش كده يارب اللى يكرهوك هو أنا كان مالى
فهد پغضب: من اهمالك فى الأكل بس بعد كده أنا اللى هحددلك تاكل ايه
الجد : اوعى بقى أمال لو مكنتش خارج من العمليه
حور باستغراب : عمليه ايه
فهد : مفيش يا روحى ارتاحى أنتى بس
حور : فهد تعالى نام هنا
فهد بتعب: حاضر يا روحى
وناموا جمب بعض
الجد : اتلم يا كلب أنت وهى راعوا أنى واقف
حور : والنبى ياسليم أقعد فى حته دلوقتى وأسكت
الكل جه يسلم عليهم
الدكتور : أخباركم ايه دلوقتى
فهد : بخير الحمد لله
الدكتور : لأ لأ مينفعش تقوم من سريرك علشان الچرح اللى فى بطنك
فهد : لأ أنا مرتاح كده يادكتور
حور : چرح ايه وعمليه ايه يا فهدى
فهد : قولتلك مفيش يا حبيبتى
سعاد بتريقه : ماتقولها يا زينه الرجال مفيش يا أختي أصله اتبرعلك بكليته على الله يطمر
حور بدموع : ليه كده يا فهد
فهد مقبلا رأسها : مقدرش أشوفك تعبانه ومشاركيش تعبك
حامد بقلق : هو
