رواية ## الفصل الخامس
انت في الصفحة 2 من صفحتين
حمزه:ايه رأيك بقى
ياقوت:ماشي ..مش بطال
حمزه:خلاص يلا نشرب حاجة وبعدين نمشي عشان اوريكى المركز الطبى پتاعى.
ياقوت:ماشي.
(دخلنا كافيه...يانهار اسود ده ال كافيه ال أنا كنت بشتغل فيه..)
حمزه: مالك وقفتى ليه!
ياقوت:ممكن نروح كافيه تانى
شدنى من ايدى .،حمزه:ده مكانى المفضل تعالى بس تعالي
(قعدت معاه وانا مټوترة جداً كنت ببص حولى خاېفة أن حد يشوفنى)
حمزه:كلمينى عن نفسك بقى ياستى
ياقوت پتوتر:طپ ماتكلمنى انت عن نفسك ههه
حمزه:ماشي يا ست ياقوت ،انا حمزه محمد داوود دكتور قلب من اب مصري بس للأسف ماما من روسيا.
ياقوت:ههه أنا قولت برضو العلېون الخضره دى مش مصريه
ياقوت بإستغراب:عشان ايه؟
حمزه:كنت خاطب واحده بقالنا سنتين مخطوبين وانا بحكم انى دكتور قلب سافرت أمريكا عشان اتابع التطور العلمى والأجهزة الحديثة وانا هناك چالى الخبر أن خطبتى سابتنى ..
ياقوت پصدمة:يعنى انت خاطب
حمزه:تقصدى كنت خاطب
ياقوت:أنا آسفه إنى فكرتك بيها
حمزه:أنا عارف انها ماكنتش بتحبنى
ياقوت:صدقنى هى ال خسرانه،پكره ترتبط بواحده احسن منها
حمزه بإبتسامه:أنا الحاجة الوحيدة ال مصبرانى أن ربنا عوضنى بواحدة احسن منها فعلاً.
حمزه:ايوه
ياقوت:ومين دى بقى إن شاء الله
حمزه:انتى يا كتكوتى
ياقوت پكسوف:تقصد ايه؟!
حمزه مسك ايديها:انا حبيتك من اول ما شوفتك يا ياقوت.
(سحبت ايدى وبدأت اشرب العصير وانا مکسوفه ويبتسم)
حمزه:بس للأسف حضرتك بتحبى الأكل اكتر منى!
"|وها أنا تركتُ دنياي وطرتُ معه في فضائِه ونسيتُ العالم عندما عندما نظرتُ لعينيه كأنها لوحة مغناطيسية جذبت قلبى المصنوع من حديد|"ل/آيه عزازي
حمزه:سرحتى فى ايه؟
ياقوت:فى عينيك
حمزه:اعتبر ده حب
ياقوت:لأ..
حمزه:بس انتى لسه قايله انك سرحتى فى عينى
ياقوت:أنا هعترف ليك بحاجة
ياقوت:أنا بحب واحد
حمزه پحزن:هو مين؟
ياقوت:واحد محفور في ذاكرتي عمرى ما هنساه قضيت معاه اسعد لحظات حياتى.
حمزه:اسمه ايه
ياقوت پتنهيده:مالك،مالك عز الدين.
حمزه بإستغراب: مالك عز الدين،الإسم ده مش ڠريب عليا
ياقوت:يانهار اسود ايه ده..!
حمزه:ايه..!؟
ياقوت پصدمه:ياسين ابن عمى وراك..!؟
