رواية تحفة جدا الفصول من التاسع عشر للثالث وعشرون بقلم الكاتبة الرائعة

الفراش ونامت عليها فهى لن تشاركه الفراش بعذ اليوم
فى الاسفل كان خالد يتحدث مع مى 
خالدمعلش يامى خليكى عند خالتى النهارده وبكره هاعدى عليكى 
مى فيه حاجه ولا ايه ياخالد
خالدبكره هافهمك اقفلى بقى سلام
انهى خالد محادثته القصيره مع مى وصعد الا الاعلى وجدها نائمه على الاريكه تنهد خالد پغضب وقف بجانب الاريكه
خالدقومى نامى على السرير انا عارف انك مانمتيش
فتحت فرح عينيها قائله بهدوءمعلش سيبنى النهارده بس هنا ارجوك اعصابى تعبانه ماتضغطش عليا
خالدقومى حالا
فرح وهى تجلس على الاريكهقلت لك مش عاوزه انام جمبك هو بالقوه 
جذبها خالد من يدها بقوه ناحية الفراش ولكن فرح كانت تتملص منه بقوه الى ان استطاعت ان تنزع يدها منه ولكنها وقعت على الارض واصطدمت جبهتها بالطاوله الصغيره التى تقابل الاريكه أدى ذلك الارتطام الى چرح عميق فى جبهتها ېنزف بشده على وجهها
خالد وهو يتوجه اليها بلهفه حينما راى الډماءفرح ايه ده انتى بتنزفى
فرح وهى تتراجع الى الخلف پخوف من خالدسيبنى ماتحطش ايدك عليا امشى وسبنى بقى 
خالدانتى بتنزفى يافرح ارجوكى اهدى اهدى نروح مستشفى الاول وهاعملك اللى انتى عاوزاه قومى معايا
ظلت فرح تتراجع الى الخلف واضعه يدها على الچرح
خالد وهو يقترب منها بحب وهلع فى آن واحدسيبنى اشوف الچرح ارجوكى انا خالد يافرح عمرى مهأذيكى صدقينى
تركته فرح يرى الچرح لم يكن كبير ولكنه كان عميق جذب خالد منديل ووضعه على الچرح
خالدهاجيب علبة الاسعافات هاطهره واغطيه
ذهب خالد الى المرحاض جلب علبة الاسعافات الاوليه طهر لها الچرح ووضع عليه لاصقه طبيه كانت فرح مستكينه بين يديه فقط تبكى بصمت
خالدقومى يالا عشان نروح المستشفى لازم الچرح ده يتخيط غرزتين 
ماان سمعت فرح هذا الكلام حتى قالت پخوفارجوك مستشفى لاء سيبه هايلم لوحده
خالد بهدوء فرح انا مش عارف الحاله اللى انتى فيها دى ايه اللى وصلك ليها بس صدقينى لازم غرزتين مش هاتحسى بحاجه انا معاكى مش هاسيبك
فرح پبكاء وهى تضع رأسها بين ركبتيهاانت انت ايه ياخالد انت السبب فى اللى انا فيه حرام عليك سيبنى بقى حرام 
خالد محاولا تهدأة نفسهطيب تعالى نروح المستشفى ولما نيجى نتناقش مين السبب قومى يالا هاساعدك تغيرى هدومك
انصاعت فرح لامر خالد فقد كان يتكلم وكأن صبره بدا على النفاذ اخرج لها خالد عباءه سمراء اللون ساعدها فى ارتدائها وارتدت فرح حجاب وذهبوا الى المشفى 
.........................
فى بيت عليه
عليهيابت ماقالش هايبات عندها ليه
مى مااعرفش ياماما كل اللى قاله لما يجى بكره هايفهمنى
عليهصوته كان عامل ازاى
مىكان مضايق
عليهبس اكيد هيا نكدت عليه وزمانه رنها علقھ
مىمش اسلوبه على فكره خالد ده احسن راجل شوفته جدع بجد وشهم اى وكمان هى لو كانت حكت كان زمانه قالى 
عليهاه فاتتنى دى
.........................
فى بيت فتحى الراوى
فتحىيعنى ابنك خدها بهدومها اللى عليها معقول خالد يعمل كده
عزهكان ايه مش طايق كلمه من حد وهى مش عاوزه تروح معاه وهو مصمم ياخدها وتقريبا قالها لو مالبستيش هاخدك كده وجرها وراه ياحبيبتى وهى بټعيط
خالدمااتصلتيش بيا ليه البلاوى دى كلها تحصل من ورايا
عزهوالله ياابو فتحى كله حصل فى مسافة دقايق 
فتحىالبت كانت مستوره ولا لابسه ايه
عزهاه كانت لابسه بيجامه بكمام وواسعه وهو لبسها الطاقيه بتاعتها على شعرها 
فتحىبرن عليه قافل موبيله بس لما اشوفه من امته واحنا بنعامل بنات الناس كده مهما كان اللى عملته ماينفعش اللى عمله
.............................
فى المشفى كان خالد واقف بجوار فرح ممسكا بيدها ليعطيها الدعم النفسى الى ان انتهى الطبيب من خياطة الچرح
كانت فرح تشعر بمشاعر حزن طغت على جميع جوانب نفسها رغم مابها من چروح هو السبب فيها الا انها تمسكت بيده لانها لاتجد يد اخرى تتشبث بها على الاقل هو ظل معها اما ايهاب كان يرسلها الى المشفى مع الخدم ويتركها ختى تأتى أيضا مع الخدم
الطبيبالچرح بسيط خالص انا خيطته بخيط تجميل اسبوع وتعالوا نفك الغرز
خالدمتشكر اوى يادكتور فيه هنا دكتورة نسا اصل المدام حامل وعاوز اطمن عليها
الطبيب اه فيه دكتوره هند موجوده فى الدور التالت
تركهم الطبيب ورحل 
تحدث خالد الى فرح تعالى يافرح نروح نطمن على الجنين
سارت معه فرح الى طبيبة الامړاض النسائيه فى صمت هى ايضا تريد ان تطمأن على طفلها
بعد انتهاء الكشف
الطبيبهالحمل كويس اوى بس انتى لازم تتغذى كويس
خالدمش